Αρθρογραφία
Άσπρη Γάτα, Μαύρη Γάτα, Τι Ψάρια Πιάνει;
Της Άννας Στεργίου
κοινοβουλευτική συντάκτρια και συγγραφέας
Έχουν όλοι οι άνθρωποι το δικαίωμα να κατέρχονται στις εκλογές να παίρνουν θέσεις σε δημοτικά συμβούλια; Ναι, όλοι έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να νοιάζονται για τα κοινά.
Κάνουν όλοι γι΄αυτόν τον ρόλο; Η απάντηση είναι όχι. Χρειάζεται να δοκιμάσουν; Εξαρτάται. Γιατί δεν κατεβαίνουν όλοι στην αυτοδιοίκηση, για τους ίδιους λόγους. Χρειάζεται, όμως, να μη ρισκάρουν θέσεις ευθύνης. Χρειάζεται να ξέρουν κι οι ίδιοι , ως που φτάνουν τα όριά τους.
Η πολυπλοκότητα διαχείρισης ενός δήμου είναι ένα μέρος της πολυπλοκότητας γενικότερα της ζωής. Υπήρξαν κορυφαίοι δήμαρχοι με αριστερές περγαμηνές, όπως ο αείμνηστος, Μπάμπης Πεχλιβανίδης κορυφαίοι δήμαρχοι από τη δεξιά όπως ο Διονύσης Χατζηδάκης κι εξαιρετικοί δήμαρχοι από το ΠΑΣΟΚ, όπως ο Σταύρος Αρναουτάκης, που σήμερα είναι περιφερειάρχης Κρήτης. Δεν είναι τυχαίο που και τα τρία παραπάνω ανθρώπινα παραδείγματα, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, κατόρθωσαν να εκλεγούν πολλές φορές και να υπερβούν τα στενά όρια του κόμματός τους.
Ποιο είναι το κομβικό σημείο; Ό, τι δούλεψαν με όλους, ότι έχουν αφήσει έργο στην Αυτοδιοίκηση και ό, τι το πριν με το μετά έχει διαφορά. Αξιοποίησαν τους συνεργάτες τους, αλλά ήταν και οι ίδιοι μπροστάρηδες. Δεκάδες φορές έπεσα πάνω στον Σταύρο Αρναουτάκη να περιμένει υπομονετικά σ΄ένα σαλονάκι υπουργείου, προκειμένου να τον δεχτεί ο χι, καλός ή τυχάρπαστος υπουργός και να του εξηγεί αναλυτικά γιατί το συγκεκριμένο έργο είναι απαραίτητο για την Κρήτη. Θυμάμαι ως παιδάκι το σχολείο μου στον δήμο Νέας Σμύρνης να αποκτά επί Πεχλιβανίδη, την ωραιότερη αίθουσα χορού, που θα ζήλευαν ιδιωτικές σχολές.
Ζώντας στο Παλαιό Φάληρο έχω δει σε ώρα κρίσης με τα σκουπίδια τον ίδιο τον δήμαρχο κι όχι τους παρατρεχάμενους, να επιβλέπει, αν υπάρχουν προβλήματα, χωρίς κανάλια, χωρίς συνεργεία. Πολλαπλασιάστηκαν οι παιδικοί σταθμοί.
Η υπόθεση Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι μία ακόμη περγαμηνή. Είναι πράξη, μετρήσιμη. Τιμητική μεν η υποψηφιότητα αλλά χρειάζεται να έχει και πολιτική αξία. Είναι υπόθεση που πρέπει να μας απασχολεί όλους. Επομένως, η επιλογή προσώπων των πολιτών για δημοτικούς συμβούλους, δεν μπορεί να είναι κενό γράμμα.
Τα κόμματα και οι δημοτικές παρατάξεις επιδιώκουν πάντα τους «επιτυχημένους» και τ’ αστραφτερά ονόματα. Το είδαμε με την υπόθεση Ψινάκη, που είναι ένας άνθρωπος ικανός ως μάνατζερ τραγουδιστών. Και που έκανε κάποιες προσπάθειες για την αναβάθμιση της περιοχής ως προς την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων.
Όμως, είναι άλλο οι ιλουστρασιόν προσωπικότητες κι άλλο η αναγκαιότητα για να ζούμε σε μία όμορφη, καθαρή πόλη, που τα παιδιά θα βρίσκουν δημιουργικές διεξόδους, οι νέοι θα μπορούν να βρίσκουν δουλειά, δεν θα πνιγόμαστε, δεν θα καιγόμαστε, τα δημοτικά τέλη δεν θα είναι στα ύψη, τα πεζοδρόμια δεν θα είναι γεμάτα τρύπες, θα υπάρχει χώρος για να περάσουν κι οι πεζοί, κι οι ανάπηροι και τ’ αυτοκίνητα, αντί για μία ωραία βιτρίνα πόλης, η οποία δεν είναι προσβάσιμη ή θα ταλαιπωρεί σε καθημερινή βάση τους πολίτες, τα παιδιά, τ΄ αδέσποτα ζώα ή τα δεσποζόμενα ζώα…
Η εποχή των βαρύγδουπων οραμάτων μπορεί να πέρασε αλλά ο πολίτης έχει ανάγκη να σκέφτεται ότι είναι συνδεδεμένος με την πόλη του κι ό,τι τα λεφτά για τα δημοτικά τέλη είναι ανταποδοτικά. Γι΄αυτό ο πολίτης πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός ποιους υποψηφίους θα σταυρώσει…
