Αρθρογραφία
Οι Απόκριες Τελείωσαν Αλλά Η Μόδα Της Μάσκας Παραμένει
του Χρήστου Καρφωξυλιώτη
Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ
Οι απόκριες τελείωσαν αλλά η μόδα της μάσκας παραμένει, τι κι αν δουλεύεις σε διαφημιστική εταιρία, στην λαχαναγορά το ίδιο και το αυτό, παντού μάσκες και προσωπεία.
Τα προσωπεία των ανθρώπων αναλόγως το βιοτικό τους επίπεδο είναι αντίστοιχα. Στις χαμηλές τάξεις οι μάσκες είναι ξύλινες, σκαλιστές πάνω στα πρόσωπα, χτυπημένα, τσαλακωμένα από την σωματική, πνευματική φθορά με το πέρασμα χρόνου πάνω τους.
Στην μεσαία τάξη υπάρχουν ξύλινες, πλαστικές, ψευτοχρυσαφένιες, χάρτινες και πολλών ειδών. Σε αυτήν την τάξη υπάρχουν όλες οι βαθμίδες κοινωνικών στρωμάτων που ανακατεύονται με τις χαμηλές και τις υψηλές κλίμακες. Σε αυτές να το πω λαϊκά σουλατσάρει κάθε καρυδιάς καρύδι, εισχωρούν όποτε θέλουν και οπότε θέλουν αποχωρούν αφού κάνουν την "δουλειά" τους.
Επίσης, κάποιος μπορεί να ανέλθει και να κατέλθει σε αυτήν ανάλογα με τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές καταστάσεις που θα επιφέρουν το ανάλογο αποτέλεσμα οι πράξεις του προς το κοινωνικό σύνολο.
Στις ανώτερες τάξεις υπάρχουν μόνο τα χρυσά προσωπεία, με ένα μόνιμο μειδίαμα στα χείλη, που στα φανερά είναι χαμογελαστές και στις μοναχικές ώρες τους καταθλιπτικές. Ψάχνουν σε αλλά κοινωνικά στρώματα την καταξίωση, την αγάπη, την κατανόηση που δεν βρίσκουν στους ομοίους τους.
Οι απλοί άνθρωποι από τα μικρά πράγματα καταλαβαίνουν τα περισσότερα, όπως μια θερμή, αληθινή χειραψία ή ένα νεύμα ότι τον αναγνωρίζουν μέσα από την απρόσωπη μάζα. Ένα ευχαριστώ, ένα χαμόγελο, απλά καθημερινά πράγματα. Απορώ που επιζητούμε τις απόκριες, τις προσμένουμε σαν τα μικρά παιδία. Να ντυθούμε, να χαθούμε μέσα στο ανώνυμο πλήθος, να γίνουμε ξανά παιδιά, αλλά όταν περνούν οι αποκριές, τα κομφετί, οι στολές, οι στολισμοί στους δρόμους κάποιες μάσκες παραμένουν τις υπόλοιπες μέρες.
Υπάρχουν και οι διάσημοι, επώνυμοι που είναι πάντα σε εγρήγορση, φορούν προσωπεία ανά πάσα στιγμή. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να έχουν τα πάντα, όμως ξέχασαν στον δρόμο να μείνουν αληθινοί, χάθηκαν στις επισημότητες, στο γυαλί προκριμένου να παραμείνουν πάντα ενεργοί στην επικαιρότητα για να μην λησμονηθούν .Εκείνοι όταν είναι μονοί τους στην κορυφή έχουν την αίσθηση της νίκης, αλλά και της κρυμμένης μοναξιάς παράλληλα και το προσωπείο τους είναι από πορσελάνη.
Για να συνοψίσουμε, καλές οι αποκριές για να ξεχνιόμαστε κάποιες μέρες, στο τέλος όμως επιστρεφουμε στην ρουτίνα της καθημερινότητας, προσπαθώντας κάθε φορά να αφαιρέσουμε τις μάσκες ή τα προσωπεία που μας φορούν ( ταμπέλες). Η κάθε στήλη που επιλεγούμε να φορέσουμε, δείχνει ποιοι ήμαστε ή τι θα θέλαμε να ήμαστε. Πάνω τους κουβαλάμε τα πάθη, παραξενιές, όνειρα, φαντασία, οξυδέρκεια, χαρά, προβλήματα και ότι είμαστε.
Οι στολές ας μένουν με τις μάσκες τους όταν έρχονται οι αποκριές, τον υπόλοιπο καιρό εκτός γιορτών πάλι ας ήμαστε αυτοί που πρέπει και όχι ότι θέλουν οι άλλοι ή συγκύριες να είμαστε.
