Αρθρογραφία
Πόσο άνετα λέτε «ΟΧΙ»?
Της Γεωργίας Τσιάκου
Συμβούλου Ψυχικής Υγείας & Αυτοεκτίμησης
Στη ζωή μας κάθε λεπτό επιλέγουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε και τι θέλουμε να ζούμε. Κάθε ΟΧΙ μας κρύβει ένα πιο ηχηρό ΝΑΙ σε κάτι άλλο.
Ακούγεται υπερβολικό, ίσως και μεγάλης ευθύνης εάν σκεφτεί κάποιος ότι ανά δευτερόλεπτο πραγματοποιεί επιλογές, αλλά είναι η αλήθεια. Αρχής γενομένης από τις σκέψεις που κάνουμε: μια επιλογή του εγκεφάλου μας να κινηθεί, να συντονιστεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση συνοδευόμενη με το αντίστοιχο συναίσθημα και συμπεριφορά από μέρους μας.
Τα περισσότερα πράγματα είναι επιλογές στη ζωή μας: το πώς διανέμουμε το χρόνο μας, με ποιους ανθρώπους, με τι ερεθίσματα, με τι συναίσθημα περνάμε το 24 ωρό μας κοκ.
Και ενώ οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περίπου μια εικόνα του τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, παρόλα αυτά πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μια δυσκολία στο να αρνηθούν και να πουν «όχι». Συνήθεια που συνοδεύεται από συναισθήματα ενοχής, αυτο-ακύρωσης και πολλές φορές παθητικής επίθεσης π.χ. κάποιος που δε θέλει να πάει σε μια κοινωνική εκδήλωση αλλά επειδή το έχει υποσχεθεί πηγαίνει με κακή διάθεση, αργεί να φτάσει στην ώρα του, ψάχνει δικαιολογίες τελευταίας στιγμής να το αναβάλει κλπ.
Το να μπορούμε με άνεση να αρνηθούμε προϋποθέτει ότι έχουμε αναπτύξει σαφή όρια και προτεραιότητες.Πολλές φορές μπερδεύουμε το «όχι» με την αγένεια και νομίζουμε ότι εάν τα δεχόμαστε όλα χωρίς κάποια αντίσταση έχουμε και το εισιτήριο για να γίνουμε αρεστοί και ευχάριστοι στην παρέα μας. Η εικόνα του «καλού και βολικού παιδιού» που ξεκινάει από το σπίτι μας ως μοτίβο αργότερα αρχίζει να μας βάζει σε μπλεξίματα. Το κάθε άλλο όμως: ο άνθρωπος που δε λέει «όχι» δείχνει να έχει χαμηλή αίσθηση του αυτοσεβασμού και πολύ μικρότερες πιθανότητες να γίνει σεβαστός από τον περίγυρο του, αφού οι πολλαπλές δεσμεύσεις πάντα προκαλούν σύγχυση και έλλειψη προγραμματισμού – άρα και ακεραιότητας.
Το να μάθουμε να λέμε όχι ενώ δεν το είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, είναι κάτι το οποίο μαθαίνεται. Υπάρχουν πολλοί και ευγενικοί τρόποι για να αρνηθούμε κάτι. Από τα πιο απλά «όχι» μας : «Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να…», «Αυτήν τη στιγμή δεν έχω χρόνο να το κάνω γιατί έχω ένα αρκετά γεμάτο πρόγραμμα και δε θα μπορέσω να δώσω όλη μου την προσοχή....», «Ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά έχω σχέδια...», «Ευχαριστώ για την πρόταση αλλά θα πρέπει να ελέγξω κάποια πράγματα πριν απαντήσω...» μέχρι τα πιο απόλυτα: «όχι για τώρα...» «όχι, δε θα ανεχθώ άλλο αυτήν τη συμπεριφορά....» κοκ. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι είναι προτιμότερο να πούμε ευθέως και αμέσως το όχι σε ερωτήσεις που η άρνηση μας είναι έντονη, παρά να δημιουργούμε προσδοκίες, αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια αργότερα.
Τα «όχι» που δεν είπαμε πολλές φορές είναι το «ευχαριστώ, δε θα πάρω» στην προσωπική μας ευτυχία και ισορροπία, κάτι που τελικά μας κοστίζει και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αφού εκπέμπουμε κάτι το ασυνεπές και εύθραυστο. Οι επιλογές που κάνουμε έχουν αντίκτυπο στη ζωή μας και κατ’ επέκταση στη ζωή των ατόμων με τους οποίους συνδεόμαστε.
Δεν υπάρχει επιλογή χωρίς συνέπειες, είτε «ναι» ήταν αυτή, είτε όχι...
Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απόφαση: υπάρχει το Δεδομένων των Συνθηκών .
Το ΟΧΙ έχει τρία MONO γράμματα.... = όσα και το ΝΑΙ.
