Αρθρογραφία
Ο Τζουλάκης Απέτυχε Ως Δήμαρχος
To να χαρακτηρίσει κάποιος αβίαστα ως αποτυχία τη διοίκηση του Δήμου Νέας Σμύρνης την 5ετία 2014-2019 είναι εύκολο, αν και βέβαια η ανάγνωση της λέξης αποτυχία θεωρηθεί πολιτικά «σκληρή».
Ας ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι από την αρχή. Η διοίκηση Τζουλάκη ΔΕΝ δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε. Δεν έλυσε προβλήματα και δημιούργησε λίγα προβλήματα. Αντιθέτως κατά την διάρκεια της 5ετίας αναδείχθηκαν προβλήματα τα οποία έμειναν «κάτω από το χαλάκι» και ακόμη εκεί παραμένουν. Άλλωστε, δεν παρέλαβε και καμένη γη…
Όταν όμως μια Δημοτική Αρχή έχει σταθερά συσσωρευμένα 7-10 εκατομμύρια ταμειακά διαθέσιμα κατά τη διάρκεια της θητείας της, έπρεπε όχι μόνο να λύνει όλα τα προβλήματα, αλλά και να δημιουργεί ευχάριστους πονοκεφάλους που να έχουν λυθεί εντός της 5ετής διοίκησης.
Αν χαρακτηρίσει κάποιος την πόλη και τους πολίτες ως ανθρώπους του «άρτου και των θεαμάτων» τότε η Δημοτική Αρχή του Σταύρου Τζουλάκη πέτυχε στο μέγιστο. Αλλά μάλλον στα χρόνια του μνημονίου δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Ίσως, λοιπόν, η επιλογή της πολιτισμικής επίθεσης από τη Δημοτική Αρχή όχι μόνο ήταν λάθος στρατηγική, αλλά ανέδειξε και σειρά διαχειριστικών γεγονότων και επιλογών που ίσως ούτε η ίδια η παράταξη του Δημάρχου δεν θα ήθελε να αναδειχθούν πολιτικά.
Σε επίπεδο προϋπολογισμών του Δήμου δεν είδαμε τίποτε αναπτυξιακό, τον είδαμε γεμάτο με κωδικούς στο ύψος των απευθείας αναθέσεων , είδαμε λάθος επιλογές, φυσικά είδαμε μια χρηστή συνολική διαχείριση αλλά τελικά είδαμε, χωρίς να καταλάβει κανείς το λόγο, ένα μεγάλο πλεόνασμα να γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Δεν είδαμε τίποτε διαφορετικό από όσα τουλάχιστον κατηγορούσε πολιτικά η «πάλε ποτέ» αντιπολίτευση Κούπα, ο οποίος βέβαια κατ’ επανάληψη την 5ετία που πέρασε μας ενημέρωνε πως πλέον ως συμπολίτευση βλέπει τα πράγματα αλλιώς …
Τα όποια μεγάλα έργα έγιναν, που τα περισσότερα ήταν σχεδιασμένα και ίσως σε πρώτο στάδιο διαδικασίας ωρίμανσης από την ενιαία Δημοτική Αρχή, χρηματοδοτήθηκαν από κονδύλια της περιφέρειας – πράγμα φυσικά θεμιτό – αλλά το πλεόνασμα του Δήμου λίμναζε σε κάποιον έντοκο τραπεζικό λογαριασμό. Έργα όπως η αναμόρφωση της Ομήρου –που δεν έλυσε το κυκλοφοριακό πρόβλημα – η δημιουργία νέου τερατώδους κλειστού στην Αρτάκης –ακόμη πέφτει το παλαιό-, αλλά και έργα όπως η Πλατεία Καρύλλου – με τις ασυντήρητες κυλιόμενες σκάλες – και το πάρκο του Χρ.Σμύρνης με τις συχνά ασυντήρητες εγκαταστάσεις, έργα που προέρχονται ως συνέχεια στη Δημοτική Αρχή από την προηγούμενη, μας θύμισαν πως η παρούσα διοίκηση Τζουλάκη προτίμησε το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι».
Βέβαια τα δύο – τρία πρώτα χρόνια της Δημοτικής Αρχής Τζουλάκη δεν έλειψαν οι απευθείας αναθέσεις σε «δικά μας παιδιά», συγγενείς και φίλους πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει δυστυχώς τη συνέχεια και τη συνέπεια του πολιτικού συστήματος να αμείβει με πολιτικά κριτήρια όσους το στήριξαν. Την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις νόμιμες κατά τα άλλα διαδικασίες είχε ο Πολιτιστικός Οργανισμός. Αρκετά από αυτά τα φαινόμενα περιορίστηκαν προς το τέλος της 3ετίας, αλλά όχι πολιτικά ανώδυνα για τη Δημοτική Αρχή και αυτό θα φανεί ουσιαστικά στο άμεσο μέλλον…
Ακόμη και σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο είδαμε τον ίδιο το Δήμαρχο να χάνει τον έλεγχο καταστάσεων. Ποιος ξεχνάει το πρόστιμο στην κουλουρού, που επιβλήθηκε βέβαια από την αστυνομία, το οποίο με δυσκολία τελικά ζητήθηκε να σβηστεί;
Ποιος ξεχνάει την αποτυχημένη προσπάθεια απαλλοτρίωσης κτηρίου ιδιώτη που αρνήθηκε να πουλήσει, ποιος ξεχνάει την άγνοια του Σταύρου Τζουλάκη για τα διοικητικά προβλήματα της ΚΑΕ Πανιώνιος πριν από ένα περίπου χρόνο και τέλος ποιος ξεχνάει την πλήρη πολιτική κάλυψη που παρείχε στον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού καθ όλη τη διάρκεια της 5ετίας; Ακόμη και όταν ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού αποφάσισε να ποινικοποιήσει τόσο τον πολιτικό όσο και τον ελεύθερο λόγο εκτός δημοτικού Συμβουλίου – σε βαθμό μάλιστα που να χαρακτηρίζεται δικομανής – πάλι δίπλα του στάθηκε πλήρως.
Φυσικά ο αειθαλής Δήμαρχος έβαλε μπροστά το τελευταίο εξάμηνο τις πολιτικές μηχανές έργων και παροχών που είναι σύμφωνα με μια ξεπερασμένη νοοτροπία η εικόνα που κρατάει ο πολίτης πριν τις κάλπες…
Η πενταετία ανάδειξε φαινόμενα Σιούτα, Απέργη, Γαλανοπούλου, δεξιών πυλώνων εντός ΠΑΣΟΚ και αρκετά άλλα κωμικοτραγικά. Δυστυχώς όμως, τα σπασμένα πεζοδρόμια έμειναν εκεί για να μας θυμίζουν πως έχει άλλη αξία αν σπάσει κανείς το χέρι του επιστρέφοντας από μια συναυλία του Σ.Ρουβά!!!!
Δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι η πόλη έγινε έστω και μικρό πρότυπο τα χρόνια διακυβέρνησης Τζουλάκη. Αντίθετα. Έγινε εργοτάξιο καθώς μικροέργα γίνονταν ταυτόχρονα, παρεμβάσεις έγιναν ελάχιστες και σχεδόν ποτέ η παρούσα δημοτική αρχή δεν έδειξε να μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα όταν δεν μπορεί να τα λύσει. Αντιθέτως έδειξε ευκολία να τα προσπερνάει ή να τα σκεπάζει με συναυλίες, κάποιες φορές εκτός Νέας Σμύρνης…
Θα αναρωτηθεί κανείς αν η Δημοτική Αρχή έκανε τουλάχιστον κάτι θετικό. Φυσικά έκανε, αλλά όταν κάποιος κάνει τη δουλειά του δεν χρειάζεται να τον χαρακτηρίσεις. Αμείβεται και είναι αρκετό. Όταν μάλιστα είναι πολύ λίγα τα θετικά και κυρίως υπό μορφήν υπηρεσιών «άρτου και θεαμάτων» τότε ίσως καν δεν πρέπει να αναφέρονται.
Ας μην ξεχάσουμε όμως πως ο Δήμαρχος έχει να επιδείξει ένα Ψηφιακό Μουσείο και μια Δημοτική Βιβλιοθήκη. Ε, δεν τα λες και λίγα όταν ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού υπηρετεί τη θέση 20 χρόνια έχοντας διαχειριστεί «με σκιές», όπως έχει αναφερθεί σε δημοτικά συμβούλια, πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Η Δημοτική Αρχή Τζουλάκη απέτυχε διότι μόνο διεκπεραίωσε υπαλληλικά και βέβαια ο ρόλος του τροχονόμου είναι αναγκαίος και δυστυχώς άχαρος, αλλά δεν είναι αυτός που θα χαρακτήριζε επιτυχημένη μια δημοτική αρχή.
Η πολιτική τιμωρία της Δημοτικής Αρχής Τζουλάκη λέγεται «Κλεισθένης». Διότι μια πιθανή «νίκη» του στις εκλογές της 26ης Μάιου και της 9ης Ιουνίου πάλι με «ήττα» θα ισοδυναμεί… Διότι όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις έχοντας την πλειοψηφία, θα ζήσεις με μειοψηφία, θα αναγκαστείς να συνεργαστείς έστω και στα πολιτικά γεράματα με περιορισμένες αντοχές και κουράγια !! Δεν είναι δα και πρόσκοπος ηλικιακά.
